Twórczość artystki, dla nas trochę egzotycznej, rzeczywiście zasługuje na uwagę. Cechuje ją znakomite opanowanie
warsztatu, zarówno tkaniny, jak i rysunku, oraz bajeczne wyczucie koloru. Baśniowa poetyka jej
malarstwa ma w sobie coś z chagallowskiej wizji świata. Przy pomocy środków plastycznych Nana ukazuje
ukryty świat tajemniczy, obiecujący wiele niespodzianek i nieoczekiwanych podniet, przebogaty w kolorystycznie
wizje mimowolnych i przemyślanych skojarzeń, korzeniami sięgające historii i tradycji Gruzji czy zwykłego,
codziennego życia. Jest w tym poetyka niezwykła, zawoalowana, odzwierciedlająca niekiedy nastrój
tajemniczości i stany psychiczne artystki, rzeczywistość wtopioną i zarejestrowaną na papierze fantazji, marzeń,
a i podświadomych pragnień.
Krzysztof Oktabiński, krytyk
Taka też właśnie jest sztuka Nanuli Burduli: piękna i ozdobna, lecz przy tym utrzymana w świetnym guście.
Takim właśnie, jaki wykształca wyłącznie stara i przekazywana z po-kolenia na pokolenie tradycja kulturalna,
gdyż pracy i doświadczenia wielu pokoleń wymaga zdobycie umiejętności łączenia bogactwa ze skromnością.
Nanuli Burduli lubi więc wpadający w czerń błękit indyjskich szafirów i czerwień o rubinowej barwie krzepnącej
krwi, i przejrzystą zieleń szmaragdów, i gdzieniegdzie żółcienie, jak przebłysk starego złota. Oryginalne to i
nader sympatyczne malarstwo. Jej obrazy mają szlachetność ma-terii jubilerskich wręcz wyrobów...
Jerzy Madeyski, historyk sztuki. Kraków
Nana i Jej malarstwo... Odrealnione postaci wysmukłych kobiet, baśniowe światy i piękna stonowana kolorystyka
przydymionych żółcieni, brązów i zieleni. Poezja i muzyka, tak jakby tęsknotęduszy przełożyć najpierw
na muzyczne nokturny, a następnie każdą nutkęukochać tak mocno, aż zacznie promieniować własną barwą.
A cały utwór muzyczny zamieni sięw piękny obraz. Obrazy do kochania, oglądania i słuchania...
Maja Wołosiewicz, historyk sztuki
Sztuka Nanuli Burduli-Taliashvili jest niejako plastycznym medium, którego przyciągającą emocjonalna siła
skłania nas do refleksji nad rzeczywistością. Wszystko, co dzieje sięwokół nas, refleksuje sięw sztuce, w literaturze,
w muzyce, jest syntezą między światem a twórcą. Przez płótna obrazów Nany wędrują tyleż prawdziwe,
co tajemniczo odległe postacie kobiet: pięknych, zarazem ulotnych, obecnych i mistycznych. Zatrzymane
gdzieś w głębi obrazu, uchylają baśniowy wątek swego istnienia, być może sugerując wielość odwiedzanych
przez nie muzycznych światów, z których odchodzą jak dświęki, do nadal przez nas oczekiwane, wysłuchiwane.
Malarstwo Nanuli jest kontynuowaniem tradycji – całego tajemniczego świata malarskiego, w którym znak
znaczy nie tyle, ile zawiera jego semantyka, a tyle, ile od niego oczekujemy, poddając własnym fantazyjnym
interpretacjom...
Grażyna Krzyżanowska
Malarstwo Nanuli Burduli, choć stuprocentowo świeckie, podsuwa myśl o kobaltach, złocie, szafirach i malachitach
świątyń bizantyjskich porfirogenetów – jego kolorystyczny splendor stamtąd się wywodzi jako starodawne
dziedzictwo Gruzji. Ogarnia nas jak wnętrze jubilerskiej szkatuły. Świetność i blask tej sztuki każe szukać
jej istoty nie tyle w podejmowanych tematach, co w symbolice barw.
Jan Gondowicz, krytyk